Eindeloos is de zwarte streep asfalt die door het landschap is getrokken en eindigt in het niets. Het laatste deel van deze rit gaat slingerend door de bergen. Daar zullen wij stoppen voor een fast lunch. Boven aangekomen staan vele auto’s aan de kant. Dit is een bekende stopplaats voor mensen die uit Almaty komen. Na deze plek is lange tijd niets meer te vinden voor een lunch. Twee spiesen met brokken schaap, brood en bakje uien. Het eerste stuk schaap was zo taai dat het geen kans kreeg om een begin van vertering te laten aanvangen. Een ander stuk was uitsluitend vet. Ik onderzocht de andere stukjes, twee voldeden. Ruslan keek ook bedenkelijk, lag zijn spies weg en wenkte dat wij weg gingen. Very old sheep, was zijn conclusie en keek heel teleurgesteld. In het voorbijgaan groette hij de bereider van deze brokken vriendelijk, ik had graag de spiesen voor hem laten wapperen en dan hard willen roepen old sheep very very old sheep. Dat ben ik, gelukkig wint hier toch de vriendelijkheid of het pragmatisme. Uiteindelijk moet Ruslan hier nog vele malen langs rijden en een spiesje willen nuttigen. In de jeep snel een halve liter water weggeklokt om de smaak van old sheep te laten verdwijnen. Daarna een aantal koekjes weggewerkt en deze deed de vettige smaak naar de achtergrond verdwijnen. Een vlak land voor ons en een door Chinezen aangelegde vierbaans snelweg. Nog 4 uur rijden en dan zijn wij in Almaty. De snelheid op deze weg varieert van 40 kilometer tot maximaal 90 kilometer. Dat duurt dus wel even. De weg is nog niet klaar, aan weerkanten zijn werkzaamheden aan de gang en worden de auto’s naar ene baan naar de andere gedirigeerd. Af en toe passeren ons auto’s met grote snelheid. Ruslan mopperde rich people, die kunnen de boete gemakkelijk betalen. Een oude Lada passeerde ons en 20 kilometer verderop stond hij aan de kant. Met laser werd de snelheid gecontroleerd en hij was duidelijk de klos. Almaty kwam in zicht, nog 50 kilometer door de stad om bij het hotel te komen. De hectiek, het lawaai, de stank overviel mij. Stil zat ik voor mij uit te staren, terwijl Ruslan zijn best deed om zich door het verkeer te wroeten. Ik geniet nog steeds van het vergezicht vanuit deze stad. De bergen met glimmende witte toppen zijn uitnodigend. Vanuit het centrum van de stad kun je binnen een uur op de latten staan. Fransen hebben het nieuwe ski oord gebouwd en schijnt prachtig te zijn. De UAZ patriot wringt zich door het verkeer en eindelijk komen wij bij mijn hotel. Afscheid genomen van Ruslan, e-mails uitgewisseld en hem geld gegeven met het nadrukkelijk verzoek om daar iets leuks voor zijn dochters voor te kopen. Morgen moet hij namelijk weer een 7 daagse tour gaan rijden. Op mijn kamer de tas uitgepakt en op bed geploft. Ik ben op de kamer gebleven, bestelde soep en sandwich. Ik had geen zin om de deur uit te gaan. Vroeg naar bed gegaan en heerlijk geslapen. De volgende dag wilde ik nog één van mijn doelen realiseren, een foto van Lenin monument in Almaty. Het is één van de weinige overgebleven standbeelden. Het beeld staat in het family park, ik naar buiten, de straat op, even wapperen met de hand en onmiddellijk stopte een auto. Prijs afgesproken en op weg naar het park. Daar aangekomen bleek het park gesloten te zijn, er wordt daar een metro station gebouwd en dan sluiten zij het hele park af. Ik wilde nog een cadeautjes voor mijn lief kopen en vroeg aan de chauffeur, die gelukkig Engels sprak, waar ik dat het beste kon doen. Mega Park 1 en 2, een grote Mall met heel heel veel winkels. Daar afgezet en naar binnen, inderdaad heel groot en alle bekende merken zijn hier vertegenwoordigd. Opvallend is dat de prijzen overeenkomen met de prijzen in Nederland. Ik kwam langs een soort binnenpretpark, waar een enorme herrie vandaan kwam. Even naar binnen gelopen om video te maken, omdat dit met geen woorden te beschrijven is. Nog even rondgelopen en toen snel weer naar buiten gegaan. Dit was teveel gevraagd, na de stilte van de afgelopen dagen is deze herrie en geëtaleerde hebbedingen. Ik wist dat in de buurt een kabelbaan was die naar een hooggelegen park ging. Ik ben daar naar toe gegaan, kaartje gekocht en met bakje omhoog gebracht. Vanaf het park kreeg ik een prachtig uitzicht over de stad, voor de kinderen is hier veel vertier te vinden. Ik zag een bruidspaar lopen met groot gevolg achter zich. Allemaal prachtig gekleed en elkaar met mobieltjes aan het fotograferen. Ik vond het een mooi tafereel en wilde een foto maken. Wenkte naar een jongen en vroeg, met gebaren, of ik foto mocht maken. Een duim omhoog ten teken dat het goed was. Nadat ik de foto had gemaakt kwam een andere jongen naar mij toe, vroeg in Engels hoe ik heette en stelde zichzelf voor. Hij was gefocust op mijn camera en vroeg mij of ik meer foto’s wilde maken en deze dan via wetransfer te mailen. Er was ook een officiële fotograaf, dus ik moest voorzichtig zijn met waar en wanneer ik een foto maakte. Kennis gemaakt met bruidspaar en andere gasten, die geen van alleen Engels spraken. Nadat ik foto’s had gemaakt, vroegen zij of ik meeging voor de lunch. Ik vertelde dat ik terug moest en nam afscheid, kreeg kaartje met email adres om foto’s op te sturen. Ik had geen zin om mijn laatste middag in het gezelschap door te brengen. Nog rondgelopen, foto gemaakt van het enige Beatles monument in Azië en weer terug naar hotel. Daar ben ik gaan zwemmen in een mooi binnenbad en mij laten masseren door een struise Russische masseuse, die een stevige, maar goede massage in haar handen had. Terug naar mijn kamer en gaan pakken. Ik vlieg om 02.55 vanuit Almaty via Astana terug naar Amsterdam. De foto’s gedownload en aparte map gemaakt met titel, Bertus de bruidsfotograaf. Dit is mijn laatste verhaal. Ik heb een mooie, indrukwekkende reis gehad. Als ik al verwachtingen had, dan zijn deze zeker overtroffen. Ik hoop dat je hebt meegenoten, uit de reacties kreeg ik in ieder geval wel de indruk. Geïnteresseerden in mijn reisverhalen kan ik vertellen dat ik over 6 weken voor 6 weken naar Australia ga en daar met 4WD camper met vrienden ga rondtrekken. Carla komt halverwege en reist dan de laatste drie weken mee. Tot dan, ik wil iedereen bedanken die een reactie hebben gegeven op mijn verhalen. Ik vind het fijn om te lezen, geeft steun en betrokkenheid tijdens de reis. So far so good. Ik heb deze reis weer genoten en tot de volgende reis.